El yapımı kâgıt üzerine gerçekleştirdiği çalışmaları ve portreleriyle tanınır.
1980-85 arasında İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi (b. MSGSÜ) Yüksek Resim Bölümü Özdemir Altan Atölyesi'nde eğitim görmüştür. 1983, 1985 ve 1986'da Günümüz Sanatçıları İstanbul Sergisi'ne katılmış, 1984'te Gösteri Dergisi Altın Fırça Yarışması'nda Birincilik, 1985'te de 46. Devlet Resim Heykel Sergisi'nde Başarı Ödülü kazanmıştır. İlk kişisel sergisini 1986'da İstanbul'da Galeri Berk'te açmış, 1989'da İtalyan Hükümeti bursuyla Roma'ya gitmiş ve Roma Modern Sanatlar Müzesi'nde araştırmalarda bulunmuştur. Bugüne kadar (2006) 20 kişisel sergi açmış, aralarında 2. Uluslararası İstanbul Bienali (1989), Tokyo'daki Çağdaş Türk Sanatı Sergisi (1991), Tunus'taki 1. Uluslararası Akdeniz Ülkeleri Bienali (1997), Yüz Yüze İstanbul-Atina Sergisi (1998), Avusturya'da Graz Eyalet Müzesi Yeni Galeri'deki Selda Asal'ın Apartman Projesi'nin (2002) ilk sergisi "Ayakkabı Dükkânı"nın da bulunduğu çok sayıda uluslararası etkinlikte yer almıştır.
Başaran'ın ilk yarışmalarında kahverengi tonları hâkimdir. Portrelerin belirgin olduğu figüratif soyut resimler yapmıştır. 1990'ların ilk yarısında el yapımı kâğıtlar üzerine hayvan dizileri gerçekleştirmiş; 2000'lerde ise portreye ağırlık vermiştir. Özellikle otoportrelerinde, arka planı belli belirsiz bir dokuyla sunmuş ve izleyicinin bakışını doğrudan porteye çekmiş, bu yolla Doğu toplumundaki "bakış, "nazar" gibi kavramları sorgulamıştır. 2001'de İstanbul Contemporary Art Marketing Galeri'de (C.A.M.) açtığı kişisel sergisinde yakın çevresinden kişilerin portrelerini sunmuş, aynı serginin ikinci salonunda kâğıt malzeme üzerine çeşitli kadın giysilerini işleyerek mekâna yönelik bir düzenleme gerçekleştirmiş ve bu yolla kadın kimliği, bellek gibi kavramları portreler ile birleştirmiştir. 2003'te katıldığı İstanbul Dolmabahçe Kültür Merkezi'ndeki "Sudaki Suret" adlı karma sergide Diyarbakır, Mardin ve Urfa'ya ithaf ettiği üç çalışmada, bölge insanını çağrıştıran hüzünlü yüzleri, bölgeyi anımsatan bir geri planın önüne yerleştirmiştir. 2005'te İstanbul Galeri Apel'de açtığı son kişisel sergisi "İhlal"de ise, gazetelerin üçüncü sayfa haberlerine konu olan çocukları resimlemiştir. Çocukların bu haberlerde nesneleştirildiği, kimliksizleştirildiği düşüncesinden yola çıkarak, çocuk portrelerini çerçevesiz, boş alanlar üzerine, çizgiyle anlatılabilecek bir biçimde yan yana çizmiş ve bedenin nesneleşmesi sorunu üzerinde durmuştur.
B. Pelvanoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder