Agnolo Bronzino (1503- 1572)
Floransalı ressam ve şair. Karmaşık alegorik yapıtları üst düzeyde gelişmiş bir maniyerizmin önde gelen örnekleridir. Özellikle portreleri, 16. yüzyıl Medici düklerinin yücelttiği saray çevresini yansıtan klasik yapıtlardır. Bu resimler bir yüzyıl boyunca Avrupa saray portrelerinin gelişimini etkilemiştir.
Önceleri Jaeopo da Pontormo’nun, erken maniyerizmin habercisi olan çizgi dışı anlatımcı tavrından etkilenen Bronzino, sonradan bir ölçüde Michelangelo’nun bir ölçüde de Raffaello’nun son dönem yapıtlarının izlerini taşıyan kendine özgü parlak ve özenli bir üslup yarattı. “Toledolu Eleanor ve Oğlu Giovanni’nin Portresi” (Uffizi Galerisi. Floransa) gibi portreleri maniyerist portreciliğin üstün örnekleridir. Bunlar katı, donuk, ölçülü ve tarafsız olmakla birlikte, inceliği ve bezemesel nitelikleriyle çekici resimlerdir. Bronzino, “Lüksün Alegorisi” ya da “Venüs, Cupid, Ahmaklık ve Zaman” (y. 1546. Ulusal Galeri, Londra) gibi üstün nitelikte dinsel ve alegorik yapıtlar da üretti. Bu yapıtlar Bronzino’nun karmaşık simgeciliğe. tasarlanmış pozlara parlak renklere olan düşkünlüğünü açıkça ortaya koyan örneklerdir. A.B.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder