Toplumsal ve siyasal olguları kavramsal boyutlarıyla irdeleyen sanatçı. 1972'de Devlet Güzel Sanatlar Akademisi (DGSA; bugün MSÜ Güzel Sanatlar Fakültesi) Yüksek Resim Bölümü'nü bitirdi. 1977'de aynı kurumda "Kolajın Yağlıboya Resimden Özerkliği" başlıklı teziyle yeterlik çalışmasını tamamladı. 1981'de Salzburg Yaz Akademisi'ne katıldı. Beykal 1980'lerin ortalarından başlayarak Türkiye'de Kavramsal Sanat'ın ve yerleştirme geleneğinin tanıtılmasında rol oynayan Öncü Türk Sanatından Bir Kesit ve A, B, C, D sergilerinde yer aldı.
Beykal DGSA'daki (bugün MSÜ Güzel Sanatlar Fakültesi) öğrenciliği sırasında resim geleneğinin geçerliğini sorgulamaya başlamış, dile ve Yapısalcılığa olan ilgisiyle dili, sanat malzemesi olarak benimsemiştir. İlk Kavramsal Sanat örnekleriyle 1970'lerde Paris'te karşılaşan sanatçı, atölye çalışmasına katıldığı Mario Merz'in yanı sıra Hans Haacke'nin de kavramsal işlerine ilgi duymuştur.
Beykal 1981'de Devlet Güzel Sanatlar Galerisi'nde açtığı "İzm'ler" sergisinde ilk dili sanat malzemesi olarak kullanmıştır. Çalışmalarında metinlerin yanı sıra, ses, fotoğraf, nesne gibi geleneksel olmayan sanat malzemelerinden yararlanan sanatçı, her işinde ya da açtığı her sergide toplumsal ve siyasal olguları, sanatın anlatım dillerini sorgulayarak işlemiştir. Sanatçı bu bağlamda Atatürk Kitaplığı'nın mekânlarında açtığı "Odalar" (1994) sergisinde yakılan kitapları, okuma, yazma ve dinleme olguları çerçevesinde irdelemiş; "Bana Geldiğin Yeri Anlat"ta (1994) bu soruyu yönelttiği kişilerin fotoğraflarıyla kendi dillerinde kendilerini tanıtan yazılarını birleştirmiş; "Bir Küçük Aslancık Varmış"ta da (1997) savaş kurbanı çocukların ışıklı kutular içine yerleştirdiği fotoğraflarıyla yaşam deneyimlerinden\sy.\ea metinleri birlikte sergilemiştir. Canan Beykal sanatsal çalışmaları yanı sıra, sanat üzerine eleştirel ve çözümleyici yazılar da yazar. A.B.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder