İlk ve orta öğrenimi sırasında (1907-14) Nazmi Ziya Güran’ın yakın ilgisiyle resme yöneldi, gene onun salık vermesiyle 1915’te Sanayi-i Nefise Mektebi’ne (sonradan Güzel Sanatlar Akademisi) girdi. Önce bir yıl kadar Hikmet Onat’ın öğrencisi oldu, ardından İbrahim Çallı’nın atölyesine geçti. 1922’dc, henüz öğrenciyken akademiden bir grup arkadaşıyla birlikte Yeni Resim Cemiyeti’ni kurdu. Ertesi yıl açılan Avrupa sınavını kazanarak okuldan mezun oldu, 1924’te Paris’e gitti ve dört yıl Julian Akademisi’nde Paul Albert Laurens’le resim çalıştı. 1928’de Türkiye’ye döndü ve aynı yıl Güzel Sanatlar Akademisi’ne öğretim üyesi olarak atandı.
1928’de Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği’nin kuruluş çalışmalarına katıldı. 1932’de akademideki görevinden ayrıldı, Tıp Fakültesi’ne desinatör olarak atandı. 1939’a değin bu kurumda anatomik çizimler yaptı. 1939’da akademideki görevine geri döndü. Cumhuriyet Halk Partisi’nin yurt gezisi programları içinde 1939’da Sinop’a gitti. Orada gerçekleştirdiği resimlerle aynı yılın sonunda Izmit’te düzenlenen Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Sergisi’nde birinci oldu.
1940’taki 2. Devlet Resim ve Heykel Sergisi’nde “Pcyzaj” adlı yapıtıyla birincilik ödülünü, 1979’da Sedat Simavi Vakfı Görsel Sanatlar Ödülü’nü (Zühtü Müritoğlu ile birlikte), 1981’de Atatürk Sanat Armağanı’nı kazandı.
Başlangıçta kübizmin hacimsel özelliklerini ve çizgi anlayışını yöresel bir dille yumuşatma eğilimi gösteren Dereli, 1940’larda sert köşeli çizgilerden daha yumuşak bir anlayışa yönelerek İstanbul, Bursa, Ürgüp, Kayseri gibi kentlerden manzaralar yaptı. 1950’lerin ortalarına doğru, “Buğday Eleyenler”de (1956) görüldüğü gibi çizim tekniği ve kompozisyon açısından yer yer geleneksel minyatür sanatının izlerini yansıtan bir üslupta çalıştı. Bu dönem yapıtlarında biçimlerde sadeleştirmeye ve stilizasyona yöneldi, net koyu-açık planlarla resme belirgin bir derinlik kazandırdı. 1970’lerde yapıtlarındaki biçimleri azaltarak daha yalın bir anlatıma ulaştı. Ana Britannica
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder