Leyla Gamsız’ın nüleri, portreleri ve Natürmortları, yaşama ilişkin güçlü yorumlarıyla, Leke ve renk uyumlarıyla dikkati çeker.
Bedri Rahmi Atölyesi’nde öğrenciliğini tamamladıktan sonra Paris’te, önce Fernand Leger atölyesine katılan Leyla Gamsız Sarptürk daha sonra André Lhote atölyesinde resim çalışmalarını sürdürdü.
Gamsız’ın, öznel deformasyonu ve lekesel yorumuyla belirlenen nüleri, berrak ten dokusunun, ton değerleriyle yalandığı başarılı örneklerdir. başın, Gamsız’ın siyah beyaz anlatımlarında da görülür. Rengin görsel çekiciliğinden arındırılmış olan bu resimlerde Gamsız’ın ustalığı hissedilir. Çoğu figürsel anlatımlar, portreler olan siyah-beyaz resimleri, belli bir insanın duygusal ve kişisel anlatımı yerine, sanatçının yaşama ilişkin yorumunu hissettirir. Bu portreler bazen yaşama duyulan güveni ve güçlü sevgiyi, bazen şiddete karşı çığlığı sergiler. İkili üçlü figür gruplarında bu yaklaşım daha zengin bir anlam kazanır.
Tuval yüzeyinde farklı konumlarda, farklı yönlerde yer alan figürler, yabancılaşmanın, yalnızlığın, güvensizliğin tedirginlik veren aktarımlarıdır. Gamsız’ın natürmort ve figür bileşimlerindeyse sevgi, güven gibi duyguların yoğunluğunu hissetmek mümkündür.
Sanatçının çoğu zaman zarif bir vazo yerine, bir kupadan, geniş ağızlı bir kineden veya bir ayaklı kadehten tuval yüzeyine dağılan hercai çiçekleri, leke ve renk karşıtlıklarının güçlü uyumunu yansıtan resimleridir. Natürmorta bu yaklaşım, Bedri Rahmi Atölyesi öğrencilerindeki ortak duyarlılığı yansıtır. Özellikle seçilen kaplar ve çiçekler ve en önemlisi bunların sunulduğu buğulu ve lirik anlatım, dönemin ortak eğilimidir. Gamsız, natürmortları figürle bir arada yorumladığı resimleriyle öznel üslubunu oluşturur. T.L.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder