Nur Koçak’ın üslup arayışı, uzmanlık öğrenimi için gittiği Paris’te, 1974’te kalıcı ve kesin bir çözüme ulaşır. 1971 yılı Paris Bienali’nde izlediği Hiper-gerçekçilik Sergisi, yapmak istedikleriyle kesişen nitelikler göstermektedir. Akademi yıllarında da daima görünen gerçeği yansıtma isteği duymuş, ama bu eğilim dönemin öğretim üyelerinin anlayışıyla çeliştiği için, bu isteğini bilinçaltında gizlemiştir. Yıllar sonra Paris Bienali, bu gerçeğin çağdaş bır doğrultuda sunulabileceğini kanıtlamıştır. Nur Koçak bilinçli bir seçimle bu doğrultuda resimler üretmeye başlayacaktır.
Ankara Kolejinde Turgut Zaim in öğretimiyle bilinç kazanan resim tutkusu, Amerika'da Westem Hıgh School da soyut dışavurumcu Leon Barkowitz öğreniminde geçen yıllarda Aile fotoğrafları serilerinin üretimiyle geçer. 1980’de basında ekinde yayımlanan bir köşe, Koçak’m yeni serisine ışık tutar. Mutluluk Resimleri... Askerlik anılarını canlı kılan ve hatırlatan resimler.
1986-1989 yıllarında Fetiş Nesneler/Nesne Kadınlar serilerine yeni resimler katılacak ve seriler tamamlanacaktır. 1989 yılı Vitrinler serisine ayrılır. Giderek kendi içinde çoğalan ve gelişen Nur Koçak resimleri son yıllarda vitrinleri seçecektir. Bu vitrinler çamaşır ve çorap dükkânlarının dışa açılan gösterimleridir. Bir vitrin düzeni içinde, seçme bir kompozisyon düzeninde, birçok nesnel değer; karşıdıkların uyumuyla bütünleşir.
1991’den başlayarak da iskeleler gündeme gelir. Özellikle tarihsel dokusu hiçe sayılarak reklam panolarıyla istila edilen ve kirletilen iskeleler ve vapurlar... Foto-gerçekçi resim sanatının Türk temsilcisi olma özelliğini özenle koruyan ve geliştiren Nur Koçak, eserlerinin üretim evresinde gösterdiği duyarlığı saklı tutmayı başaracaktır. T.L.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder